Zdzisława Sośnicka – Musicals (1990 Polskie Nagrania)

Zdzisława Barbara Sośnicka-Bajer, pseud. kompozytorski Barbara Bajer (ur. 29 sierpnia 1945 w Kaliszu) – polska piosenkarka, dyrygentka, kompozytorka, obdarzona silnym głosem o skali 2,5 oktawy.
Ukończyła Państwową Szkołę Muzyczną I i II stopnia im. Henryka Melcera w Kaliszu w klasie fortepianu, a następnie studia na Wydziale Wychowania Muzycznego Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Poznaniu. W czasie studiów muzycznych współpracowała ze Studenckim Teatrem Nurt w Poznaniu, zespołem Huberta Szymczyńskiego oraz grupami Tramp i Bizony.

Jako piosenkarka zadebiutowała w 1963 na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze, ponadto została finalistką II Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie. W 1964 zdobyła pierwszą nagrodę na Festiwalu Piosenkarzy Studenckich w Krakowie. W 1965 otrzymała wyróżnienie na Studenckim Festiwalu Jazzowym Jazz nad Odrą we Wrocławiu, gdzie wystąpiła jako wokalistka Poznańskiego Kwartetu Jazzowego. Ponadto zdobyła indywidualną nagrodę jurorów dla młodych wykonawców podczas 3. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu….

Czytaj dalej Zdzisława Sośnicka – Musicals (1990 Polskie Nagrania)

Michał Urbaniak – Songs for Poland (1991 Polskie Nagrania)

Urodzony w Warszawie, ale dorastał w Łodzi, gdzie stawiał pierwsze muzyczne kroki. Głównie gra na skrzypcach i saksofonie, ale jest też zdolnym kompozytorem jak i prowadzi własne studio nagrań UBX w Nowym Jorku (gdzie mieszka już dobre 30 lat).

Pisał też muzykę filmową, m. in. “Dług” (K. Krauze). Jego przygoda z filmem zaczęła się już w 1972 roku (“Kici… Kici…” J. Kędzierzawkiej i animowany film dla dzieci “Jaś Kowalski, Warszawa, ul. Bajkowa 2”)
Za “Dług” Michała wyróżniono przyznając Grand Prix na festiwalu w Gdyni. Z Krzysztofem Krauze współpracował też później (“Wielkie rzeczy”). Michał komponował też dla serialu telewizyjnego “Pogoda na piątek”.
Pisał też muzykę do spektaklów teatralnych.

Czytaj dalej Michał Urbaniak – Songs for Poland (1991 Polskie Nagrania)

Wojciech Młynarski – Młynarski w Ateneum. Recital ’86 (1991 Polskie Nagrania)

Wojciech Marian Młynarski (ur. 26 marca 1941 w Warszawie, zm. 15 marca 2017 tamże) – polski poeta, reżyser i wykonawca piosenki autorskiej, satyryk, artysta kabaretowy, autor tekstów piosenek i librett, tłumacz, znany przede wszystkim z autorskich recitali. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Przez niektórych autorów uznawany za najwybitniejszego twórcę tekstów w powojennej historii kabaretu literackiego w Polsce.

Debiutował w początku lat 60. w studenckim kabarecie klubu „Hybrydy”, był autorem i reżyserem dwóch programów kabaretu: „Radosna gęba stabilizacji” (1962) oraz „Ludzie to kupią” (1963).

Swoje piosenki wykonywał sam, jednak wiele z nich zyskało rozgłos w wykonaniu innych wykonawców, takich jak m.in. Michał Bajor, Hanna Banaszak, Ewa Bem, Halina Frąckowiak, Edyta Geppert, Anna German, Irena Jarocka, Kalina Jędrusik, Krystyna Konarska, Halina Kunicka, Krzysztof Krawczyk, Dana Lerska, Grażyna Łobaszewska, Alicja Majewska, Krystyna Prońko, Łucja Prus, Maryla Rodowicz, Irena Santor, Jarema Stępowski, Janusz Szrom, Grażyna Świtała, Agnieszka Wilczyńska, Zbigniew Wodecki, Maciej Maleńczuk i Andrzej Zaucha oraz zespołów: Raz, Dwa, Trzy, Alibabki, 2 plus 1, Quorum i Skaldowie…

Czytaj dalej Wojciech Młynarski – Młynarski w Ateneum. Recital ’86 (1991 Polskie Nagrania)

Tadeusz Nalepa – Bluesbreakout 1971 – 1972 (1991 Polskie Nagrania)

Tadeusz Nalepa (ur. 26 sierpnia 1943 w Zgłobniu, zm. 4 marca 2007 w Warszawie) – polski kompozytor, gitarzysta, wokalista, harmonijkarz i autor tekstów.

W 1965 założył grupę Blackout. Początkowo wraz z zespołem wykonywał standardy z repertuaru The Beatles i The Rolling Stones, a z czasem zaczął komponować muzykę do tekstów poety Bogdana Loebla. Pierwszy koncert zespołu odbył się 3 września 1965 w rzeszowskim klubie „Łącznościowiec”. Tadeusz Nalepa nagrał z tym zespołem płytę długogrającą Blackout oraz sześć mniejszych wydawnictw. Zespół istniał do końca 1967.

W 1968 założył grupę Breakout, z którym przez 13 lat istnienia nagrał 10 płyt. W 1982 zadebiutował jako solista w Hali „Gwardii” w Warszawie w koncercie „Rock-Blok”. W 1982 nagrał płytę z Izabelą Trojanowską.

Czytaj dalej Tadeusz Nalepa – Bluesbreakout 1971 – 1972 (1991 Polskie Nagrania)

Syndia – Syndia (1992 Polskie Nagrania)

Syndia – polska grupa rockowa założona w Warszawie przez Zbyszka Kondratowicza i Piotrka Urbanka w roku 1987. Muzyka Syndii, bardzo melodyjna, będąca połączeniem rockowej gitary oraz instrumentów klawiszowych nawiązywała do amerykańskiego nurtu AOR. oraz twórczości glammetalowych zespołów spod znaku Europe czy Danger Danger. Jedyny album studyjny grupy ukazał się w 1991 roku, nakładem wytwórni “Polskie Nagrania „Muza””. Album przeszedł bez większego echa, a sama grupa zawiesiła działalność w 1995 roku, jednak istnieje pewien rodzaj “kultu” albumu wśród polskich i zagranicznych entuzjastów gatunku, przez co egzemplarze osiągają często bardzo wysokie ceny. Podobnie jak inny polski zespół – Lessdress, Syndia cieszy się większą popularnością za granicą niż w kraju.

Czytaj dalej Syndia – Syndia (1992 Polskie Nagrania)

Polanie – Polanie (1992 Polskie Nagrania)

Polanie – polski zespół rhythm and bluesowy założony w sierpniu 1965 roku w Łodzi przez Andrzeja Nebeskiego, Włodzimierza Wandera, Piotra Puławskiego oraz braci Wiesława i Zbigniewa Bernolaków. Pomimo że zespół działał krótko i nagrał tylko jedną płytę długogrającą i trzy płyty EPki, jego wkład w rozwój polskiej muzyki rozrywkowej poprzez popularyzację rhythm and bluesa był znaczący i stanowił przeciwwagę dla pozbawionych bluesowych inklinacji, ówczesnych młodzieżowych wykonawców, których domeną była pseudoludowość i piosenkarski banał.

Czytaj dalej Polanie – Polanie (1992 Polskie Nagrania)

BemiBek/BemiBem (1992) BemiBek/BemiBem (Polskie Nagrania Muza – PNCD 083)

Bemibem – polski zespół wokalno-instrumentalny, który powstał w marcu 1973 roku w Warszawie, po rozpadzie grupy Bemibek.

Formacja kontynuowała styl i brzmienie swojego poprzednika. W skład zespołu wchodzili:
Ewa Bem – śpiew, instrumenty perkusyjne,
Tomasz Jaśkiewicz – gitara
Paweł Dąbrowski – gitara basowa
Mariusz Mroczkowski – pianino, śpiew
Aleksander Bem – śpiew, perkusja, lider zespołu
Pierwsze koncerty grupy miały miejsce w Warszawie, kolejne w województwie koszalińskim i szczecińskim oraz w NRD. Zespół początkowo korzystał z repertuaru grupy Bemibek (Sprzedaj mnie wiatrowi, Narwańce polne, Kolorowe lato, Nie bójmy się wiosny, Podaruj mi trochę słońca, Zawsze mamy siebie) i tak samo jak poprzedni zespół rodzeństwa Bemów chętnie wykonywał ówczesne zagraniczne przeboje (m.in. Oye como va, You’ve Got A Friend, czy Proud Mary).
Już w marcu 1973 r. podczas pobytu w NRD, a później na XI KFPP w Opolu Bemibem zaprezentował swoje nowe piosenki: Śnieżna samba i Po co jechać do Werony?. Na tym festiwalu grupa przedstawiła też fragment Suity miejskiej, w której znalazły się elementy rock and rolla, ballady, bossa novy i popu.

Czytaj dalej BemiBek/BemiBem (1992) BemiBek/BemiBem (Polskie Nagrania Muza – PNCD 083)

Ada Rusowicz – Największe Przeboje (1992 Polskie Nagrania)

Ada Rusowicz, właśc. Adrianna Rusowicz (ur. 8 września 1944[1] w Wilnie, zm. 1 stycznia 1991 w Poznaniu) – polska piosenkarka, wokalistka zespołu Niebiesko-Czarni.

Urodziła się 8 września 1944 w Wilnie, ale dzieciństwo spędziła w Dzierzgoniu. W 1962 ukończyła liceum w Zespole Szkół w Sztumie. Następnie w Olsztynie podjęła naukę zawodu nauczycielki, jednocześnie zainteresowała się muzyką i rozpoczęła współpracę ze studenckimi grupami muzycznymi. W 1963 zdobyła wyróżnienie na II Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie, a w następnym roku wzięła udział w przesłuchaniu do chórku Czesława Niemena Błękitne Pończochy (lub Niebieskie Pończochy), który towarzyszył zespołowi Niebiesko-Czarni.

W 1968 zdobyła tytuł najpopularniejszej wokalistki roku. W latach 1968–1970 wraz z Niebiesko-Czarnymi koncertowała we Francji, Belgii, Jugosławii, Finlandii i RFN. Z zespołem występowała aż do jego rozwiązania w 1976, przy czym od 1967 była jego solistką. Następnie występowała z Wojciechem Kordą w duecie Ada i Korda, ale zespół nie odniósł sukcesu. W 1980 wycofała się z pracy estradowej i na kilka lat poświęciła życiu rodzinnemu.

Czytaj dalej Ada Rusowicz – Największe Przeboje (1992 Polskie Nagrania)

Michaj Burano – Największe Przeboje (1991 Polskie Nagrania)

Michaj Burano, znany także jako John Mike Arlow, Michael Michaj i Steve Luca, właśc. Wasyl Michaj (ur. 29 października 1944 w Taszkencie) – polski muzyk, wokalista i kompozytor pochodzenia romskiego, ponadto autor tekstów piosenek i aktor. Jeden z najpopularniejszych wykonawców bigbitu.
Urodził się w rodzinie należącej do romskiej grupy etnicznej Lowarów. Występować zaczął w wieku sześciu lat (ok. 1950) w kierowanym przez ojca zespole Cyganów mołdawskich (Zespół Pieśni i Tańca Cyganów Mołdawskich). Podczas trasy koncertowej po Polsce w 1952 rodzina osiedliła się na przedmieściach Lublina, gdzie zamieszkali w dzielnicy Kośminek. Stamtąd Wasyl wyjechał do Gdańska, gdzie dostrzegł go Franciszek Walicki. Występy zaczął z grupą Rythm and Blues w roku 1959. Wtedy też przyjął pseudonim artystyczny Burano (po romsku „burza”).

Jego kariera zaczęła się od występów z zespołem Czerwono-Czarni, którego był solistą w latach 1960–1963, a później występował z grupą Niebiesko-Czarni (1963-1966). W grudniu 1963 został zaproszony do paryskiej Olympii, gdzie występował ze swym zespołem jako pierwszy artysta zza żelaznej kurtyny. Razem z Niebiesko-Czarnymi odniósł spory sukces na kilku festiwalach muzycznych we Francji. Pod pseudonimem Steve Luca nagrywał płyty dla wytwórni RCA.

Czytaj dalej Michaj Burano – Największe Przeboje (1991 Polskie Nagrania)