Ada Rusowicz, właśc. Adrianna Rusowicz (ur. 8 września 1944[1] w Wilnie, zm. 1 stycznia 1991 w Poznaniu) – polska piosenkarka, wokalistka zespołu Niebiesko-Czarni.

Urodziła się 8 września 1944 w Wilnie, ale dzieciństwo spędziła w Dzierzgoniu. W 1962 ukończyła liceum w Zespole Szkół w Sztumie. Następnie w Olsztynie podjęła naukę zawodu nauczycielki, jednocześnie zainteresowała się muzyką i rozpoczęła współpracę ze studenckimi grupami muzycznymi. W 1963 zdobyła wyróżnienie na II Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie, a w następnym roku wzięła udział w przesłuchaniu do chórku Czesława Niemena Błękitne Pończochy (lub Niebieskie Pończochy), który towarzyszył zespołowi Niebiesko-Czarni.

W 1968 zdobyła tytuł najpopularniejszej wokalistki roku. W latach 1968–1970 wraz z Niebiesko-Czarnymi koncertowała we Francji, Belgii, Jugosławii, Finlandii i RFN. Z zespołem występowała aż do jego rozwiązania w 1976, przy czym od 1967 była jego solistką. Następnie występowała z Wojciechem Kordą w duecie Ada i Korda, ale zespół nie odniósł sukcesu. W 1980 wycofała się z pracy estradowej i na kilka lat poświęciła życiu rodzinnemu.

Czytaj dalej Ada Rusowicz – Największe Przeboje (1992 Polskie Nagrania) →

Michaj Burano, znany także jako John Mike Arlow, Michael Michaj i Steve Luca, właśc. Wasyl Michaj (ur. 29 października 1944 w Taszkencie) – polski muzyk, wokalista i kompozytor pochodzenia romskiego, ponadto autor tekstów piosenek i aktor. Jeden z najpopularniejszych wykonawców bigbitu.
Urodził się w rodzinie należącej do romskiej grupy etnicznej Lowarów. Występować zaczął w wieku sześciu lat (ok. 1950) w kierowanym przez ojca zespole Cyganów mołdawskich (Zespół Pieśni i Tańca Cyganów Mołdawskich). Podczas trasy koncertowej po Polsce w 1952 rodzina osiedliła się na przedmieściach Lublina, gdzie zamieszkali w dzielnicy Kośminek. Stamtąd Wasyl wyjechał do Gdańska, gdzie dostrzegł go Franciszek Walicki. Występy zaczął z grupą Rythm and Blues w roku 1959. Wtedy też przyjął pseudonim artystyczny Burano (po romsku „burza”).

Jego kariera zaczęła się od występów z zespołem Czerwono-Czarni, którego był solistą w latach 1960–1963, a później występował z grupą Niebiesko-Czarni (1963-1966). W grudniu 1963 został zaproszony do paryskiej Olympii, gdzie występował ze swym zespołem jako pierwszy artysta zza żelaznej kurtyny. Razem z Niebiesko-Czarnymi odniósł spory sukces na kilku festiwalach muzycznych we Francji. Pod pseudonimem Steve Luca nagrywał płyty dla wytwórni RCA.

Czytaj dalej Michaj Burano – Największe Przeboje (1991 Polskie Nagrania) →